Beschrijving
Een antieke kamerpot voor dames, genaamd “Bourdaloue” werd in de 19e eeuw gebruikt bij sociale recepties, tijdens missen… als draagbaar urinoir
Een bourdaloue is langwerpig van vorm, het zat tussen de dijen en liet een volledig geklede dame staand of gehurkt voorzichtig plassen om haar rokken niet te bevuilen zonder vies te worden
Een licht verhoogde lip aan het ene uiteinde en een handvat aan het andere uiteinde stelden de vrouw in staat om zichzelf te bevrijden van een dringende behoefte in een gehurkte of staande positie.
De randen kromden naar binnen om te voorkomen dat ze haar tederste delen pijn zou doen.
Bourdaloues kwamen voor in allerlei modellen, zeer kunstzinnig versierd, meestal binnen het thema waarvoor het gebruikt werd
Deze bourdaloue is eerder een eenvoudig model.
Hij is van geglazuurd aardewerk, met een roze verweerd randje ( moeilijk zichtbaar) en een gouden band onderaan ( verweerd)
Hij is in perfecte staat, en waarschijnlijk niet gebruikt ( of toch niet waarvoor hij gemaakt is)
In perfecte staat
Onderaan gestempeld, moeilijk leesbaar
hoogte 9 centimeter
lengte 24 centimeter
breedte 12 centimeter
Een heerlijk stukje “sanitaire” geschiedenis, de Bourdaloue, niet te verwarren met een sauskom!!!
Vergeet niet, een bourdalou was gevuld met iets heel anders dan saus.
Louis Bourdaloue
De naam bourdaloue komt van Louis Bourdaloue, een jezuïet die eindeloze preken hield aan het hof van Lodewijk XIV
Louis BOURDALOUE werd in die tijd beschouwd als de “koning onder de predikers en predikers van koningen”.
Aan het hof van de Zonnekoning Lodewijk XIV preekte hij uitvoerig, maar zo boeiend dat vooral de dames onder zijn toehoorders er geen woord over wilden missen.
Zijn stem zou “mooi en knap” zijn geweest.
In die tijd werd het gebruikelijk dat de dames saucières, die ze van huis hadden meegenomen naar de kerk brachten, waar ze desnoods nonchalant hun gevoeg deden onder hun wijde, lange rokken.
De porseleinfabrieken namen al snel het nieuwe gebruik over en vormden een vat dat nog steeds op de saucières leek, maar beter geschikt was om te plassen: de “pot de chambre oval”.
Dit gebruiksvoorwerp, dat vervolgens geleidelijk aan bij andere openbare gelegenheden werd gebruikt, werd voorzien van allerlei decoraties (vaak suggestief) en in verschillende vormen aangeboden.
De term Bourdalou werd er echter gemeengoed voor”
Het is een beetje moeilijk om waarheid van fictie te onderscheiden, dus wees een beetje sceptisch over dit apocriefe verhaal. Waren de preken van de priester in het begin van de 18e eeuw werkelijk zo ontzagwekkend dat een dame in haar kerkbank hurkte, hoe discreet ook, om zichzelf te ontlasten in het bijzijn van haar familie en andere parochianen om geen woord te missen?
In werkelijkheid was het haar dienstmeid die het schip binnenbracht, want bourdaloues waren compact en kwamen met een deksel. Als een dame zich moest ontlasten, trok ze zich waarschijnlijk discreet terug in een privéhoek van een hoge kerkbank of in een achter- of zijkamer in de kerk. Haar dienstmeisje overhandigde het vat vervolgens aan haar meesteres, die ervoor zorgde dat er geen vloeistof op haar rokken morste. Als de dame klaar was, overhandigde ze de bourdaloue aan haar dienstmeisje om de inhoud ervan te legen. Als ze een toneelstuk of opera in het theater bijwoont, is het meer dan waarschijnlijk dat ze zich terugtrekt in een donkerder, meer besloten hoek van de loge om te plassen.
Bourdaloues werden gebruikt gedurende de 18e en voor het grootste deel van de 19e eeuw. Naarmate toiletten in huizen en gebouwen werden gebouwd, begon het gebruik van deze kamerpotten drastisch te verminderen
Beoordelingen
Er zijn nog geen beoordelingen.